Fel's verhaal (16 jaar)Ik werd in de 2e klas (3 schooljaren geleden) altijd lastig gevallen door klasgenoten die dachten dat ik samen met m'n beste vriendin was (ze is bi) en ik heb het altijd ontkent want toen was ik er oprecht van overtuigd dat ik gewoon hetero was, maar een jaar later in de 3e werden ik en m'n beste vriendin steeds closer en closer. Dus het kwam vaak voor dat we gewoon in elkaars ogen bleven staren zonder context totdat ik een "zenuwachtig gevoel" begon te krijgen als ik ze bijna zou zien of als ik haar wat wilde vertellen. Uiteindelijk besprak ik het met het met m'n zusje en na dat gesprek zag ik alles snel voor ogen (na 3 maanden confused zijn) Omdat ik het zelf niet wilde zien was ik er niet eerder achter gekomen. Dus een week na m'n 15e verjaardag kwam ik uit de kast voor m'n moeder als lesbisch, en ze zei dat ze het al verwacht had en dat ze het al een paar keer had besproken met m'n oma en tante. Paar maanden later had m'n moeder het aan m'n vader verteld want zijn kant van de familie is streng gelovig en toen het ter sprake kwam was hij ervan overtuigd dat het maar "een fase" was. Ik was er even gefrustreerd over maar het is goed afgelopen want ik zie hem niet meer vanwege persoonlijke redenen, en ik ben nog nooit zo gelukkig geweest!
Eva's verhaal (17 jaar)Dus, mijn coming-out story. Toen ik al heel jong was, rond groep 5, merkte ik dat ik meisjes aantrekkelijk en interessant vond. Ik dacht dat het niet normaal was en duwde het weg, tot ik een droom kreeg over een meisje en dacht huh. In die tijd erna ben ik steeds bezig geweest om het te negeren, ik vond jongens (ook) leuk dus ik negeerde het meisjes gedoe gewoon. Elke keer als het over meisjes of seksualiteit ging kreeg ik een enorme brok in mijn keel. Dit ging nog wel even zo door, tot ik in de eerste klas ongeveer dacht: ''Oh maar andere meisjes vinden elkaar ook gewoon knap toch? Dus het is normaal, toch?'' Tot ik echt zwaar begon te twijfelen toen ik weer een crush op een meisje kreeg. Ik deed bijna elke week wel van die am i gay testen enzo en er kwam steeds bisexueel uit. Nou vond ik het super stom, waarom kon ik niet gewoon een van de twee ''kiezen'', dat leek me zo veel simpeler, ik dacht dat het gewoon eventjes was en wel weer over ging. Toch was ik erg gestressed en wou ik het gewoon weten, ik wou ergens kunnen plaatsen wat ik voelde. Ik heb toen met allerlei sites zoals de kindertelefoon en nog zo'n andere site speciaal voor seksualiteit gechat en die zeiden allemaal dat ik gewoon moest wachten, iets wat me tot waanzin dreef. Ik heb toen een brief geschreven aan mijn beste vriendin omdat ik gewoon graag iemand wou om mee te praten enzo, ze steunde me heel erg en ik wist ook wel dat ik biseksueel was maar ik vond het gewoon zó stom, waarom niet een van de twee. Ik hoopte eigenlijk gewoon dat het over ging en ik niet meer op meisjes zou vallen. Tot ik in de derde (of vierde?) klas een super mooi leuk grappig meisje in de klas kreeg waar ik helemaal verliefd op werd. Toen wist ik zeker dat ik écht op meisjes en jongens viel, en dat het meisjes gedeelte geen fase was. Ik heb het toen aan mijn moeder verteld, ik vertelde haar dat ik iemand leuk vond en dat het een meisje was. Ze zei dat ze het al wel verwacht had en het totaal niet erg vond. Toen heb ik het meisje die ik leuk vond een berichtje gestuurd en ze zei dat ze helaas niet op meisjes viel. Toen had ik het dus ook al aan haar verteld. Toen heb ik een account aangemaakt op jongenout om mezelf wat meer te kunnen accepteren. Ik ontmoette daar erg aardige mensen en ging ook met een iemand afspreken, toen ben ik naar mijn vader en zusje uit de kast gekomen omdat ik vertelde hoe ik dit meisje eigenlijk kende. In die tijd heb ik mezelf ook veel meer kunnen ontdekken, net zoals het feit dat biseksualiteit niet 50/50 is. Ik zelf vind het heel prettig alles in hokjes zetten dus ik was heel blij dat ik gewoon een beetje kon bedenken hoeveel ik op jongens viel en op meisjes, hierdoor werd ik ook wat zekerder van mezelf, ik wist het precies. Met deze mindset ben ik uit de kast gekomen naar al mijn vrienden en tja, ben ik eigenlijk heel erg blij nu. Mijn identiteit op dit moment is een meisje dat biseksueel is (maar zich wel veel meer aangetrokken voelt tot meisjes dan jongens)
|
Rick's verhaal (17 jaar)Ik zou een jaar of 12 geweest zijn toen ik begon te twijfelen aan mijn geaardheid. Ik had voor de gein eens de app hot or not geïnstalleerd en een account op aangemaakt(wat toen de tijd nog voor 12+was.) De eerste paar dagen keek ik enkel bij meiden, maar ik dacht; nee dit is niet echt mijn ding. Ik schakelde over naar enkel jongens, gewoon eerst kijken of het misschien de app was dat mij niet aansprak of dat het aan mij lag. Het 2e was het geval. Ik had binnen een week zoveel matches met jongens. Ik was wel een beetje huiverig dat ook maar iemand erachter kwam, dus mijn telefoon zat of in mijn zak of in mijn hand. Op een moment was ik klaar met die app en had het eraf gegooid. Met slechts een paar jongens bleef ik contact houden via whatsapp. Op het VMBO was ik gewoon lekker mezelf. Een jongen van toen 13 jaar denk ik? Maar daar kreeg ik zo ontzettend vaak de vraag: 'Rick, ben jij gay?' Vanaf de eerste vraag af aan dacht ik al dat dat mijn zaken waren en niet van de gene die het vroeg en zei daarom ook nee. Jaren gingen voorbij met gewoon het dagelijks leven waar onder dan ook de vraag of ik gay zou zijn. Tot op een moment ik zat te appen met een jongen die mij leuk vond en mij schatje noemde en hartjes stuurde. Iemand keek over m'n schouder heen! ik schrok me natuurlijk kapot en direct was de vraag: 'uhm Rick? waarom stuurt een jongen jou een hartje?' Gelukkig kon ik me schoonpraten en het waaide over. Op een gegeven moment praatte ik al wat makkelijker erover en op een avond flapte het eruit. Ik was op een verjaardag van een vriendin had wat gedronken en zei: 'luitjes ik moet wat vertellen..... Ik ben bi.' zoals verwacht werd er goed op gereageerd. Ik bedoel ik ken m'n vrienden. We waren toen rond de 16 á 17 jaar. Vanaf toen was ik er heel makkelijk over en vertelde het ook gewoon. Na een date die ik met een jongen had werd het tijd dat ik het ma zou vertellen. Ik zat op de fiets terug naar huis van de date (wat overigens een ramp was) en zat te skypen met vrienden van internet die het al wel langer wisten. Ik zei ik ga het ma vertellen. nou boeit het me niet meer. Ik appte ma letterlijk yo ma ik ben bi. blijft tussen ons. tot zo. Het enigste wat ze zei is goed lieverd tot zo.
Sasha's verhaal (18 jaar)De eerste mensen die erachter kwamen, waren mijn beste vrienden doordat ik ze vragen stelde over wat voor dingen ze zich voorstelden bij een relatie en of ze ook "sexy fantasies" hadden over hun crushes, omdat ik dat nooit heb. Op een gegeven moment zei één: "misschien ben je wel aseksueel" (ik wilde zelf de term nog niet gebruiken) en op dat moment wist ik dat ze me sws zouden accepteren. Toen hadden we nog een vet goed gesprek over relaties en gevoelens.
Mijn specifieke label is trouwens grey ace (grijs aseksueel) Martin's verhaal (16 jaar)Een jongen bij mij op school vertelde mij dat hij gepest werdt (om zijn homoseksualiteit) en toen heb ik daar wat aan gedaan (door het te melden bij de leerlingcoördinator die ook mijn mentor was). Toen die vroeg waarom ik degene was die er zo fel op reageerde, zei ik (zonder het te merken) dat het ging om de jongen waar ik verliefd op was. Ik had pas door wat ik had gezegd toen ik merkte dat de hele klas me aan stond te kijken. En gezien iemand in mijn klas contact had met mijn familie, moest ik het meteen aan hun vertellen, want ik wilde niet dat ze het van een klasgenoot zouden horen, maar van mij. Dus toen ben ik maar meteen voor iedereen uit de kast gekomen. Ook al is in mijn geval "gevallen" correcter dan "gekomen"
Merle's verhaal (18 jaar)Ik weet nog precies hoe dat ging welke dag en welk jaar dat was. Het was 14 januari 2013. Ik wist het eigenlijk al een hele tijd. Ik had niks met jongens. Ik vond het vroeger altijd al wel leuk om met jongens na schooltijd te spelen of af te spreken. Niet omdat ik ze aantrekkelijk vond, maar omdat ik vaak dezelfde interesses had in ze. Als ik dan in de stad liep en ik kwam een homo of lesbisch koppel tegen, kon ik mn ogen niet van ze “afhouden”. Het sprak me altijd al heel erg aan. Ik ben gaan kijken op internet, films gaan zoeken. Goede aanrader is de Franse film La vie d’Adèle, deze film gaf mij erg veel inzicht over hoe en wat. Maar even terug naar mijn coming out. Het was dus 14 januari 2013, het was al redelijk laat en mijn ouders waren op zolder bezig met de was aan het strijken. Mijn zusje zat op haar kamer en ik was in een vrolijke bui, waarbij ik eigenlijk toch wel iets kwijt wilde. Ik ben eerst bij naar mn zusje gegaan en gezegd dat ik op meisjes val. Daarvandaan ben ik meteen naar zolder gehuppeld en gezegd tegen mn ouders dat ik op meisjes val. Meteen weer naar beneden gehuppeld. Toen mijn ouders weer beneden waren. Vroegen ze of ik de waarheid sprak. Ik was zo vrolijk dat ze even niet wisten hoe en wat. Met de rest van de familie vond ik het iets moeilijker. Die heb ik het eigenlijk nooit echt gezegd. Daar heb ik m’n ouders voor ingeschakeld
|